GEÇİMSİZLİK SEBEBİYLE BOŞANMA

• 03.04.2023 19:29

TMK 166/1-2. Maddeleri şiddetli geçimsizlik sebebiyle boşanma –genel boşanma- nedenini düzenlemiştir.

 Her türlü nedenler geçimsizlik sebebi olabilir; eşlerden birisinin alkol kumar vb. bağımlılığı, zührevi hastalıklar, hakaret, kavga, eşlerin aile sorumluluklarını yerine getirmemesi, eşlerin evlilik dışı ilişki kurması gibi durumlar şiddetli geçimsizlik sebepleri olabilir.

Evlilik birliğinin sarsılması, eşler arasında karşılıklı saygı ve sevginin son bulması ile ortak hayatın sürdürülmesinin kendilerinden beklenmesinin mümkün olmamasıdır. Mahkeme geçimsizlik sebeplerini, kusurlu tarafın kim olduğunu araştırır ve bu sebeplerin ortak hayatın sürdürülmesin engel olup olmadığını tespit eder. Evlilik birliğinin telafisi mümkün olamayacak şekilde temelinden sarsıldığı ve evliliğin devamında eşler açısından bir yarar bulunmadığı anlaşılırsa boşanmaya karar verilebilir.

Geçimsizlik sebebiyle davayı açacak eşin kusursuz olmasına gerek yoktur, kusurlu eş de davayı açabilir. Davacının kusurunun daha ağır olması halinde davalı davaya itiraz hakkını kullanabilir. Ancak itiraz hakkının kötüye kullanıldığı yahut evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamışsa mahkeme boşanmaya karar verebilir.

Davacı şiddetli geçimsizlik iddialarını ispatlamak mecburiyetindedir. Boşanmaya karar verilebilmesi için davacının kusurunun daha az olması gerekir.

Boşanma sebeplerinin ispat olması durumunda, hâkim eşlerin ileride tekrar birleşebileceği ihtimaline kanaat ederse boşanma kararı yerine ayrılık kararı verebilir. Ayrılık kararı zina ve akıl hastalığı sebebiyle boşanma davaları hariç tüm boşanma davalarında verilebilir. Ayrılığa bir yıldan üç yıla kadar bir süre için karar verilebilir. Bu süre ayrılık kararının kesinleşmesiyle işlemeye başlar. Ayrılık süresi bitmesine rağmen ortak hayat yeniden kurulamamışsa eşlerden her biri boşanma davası açabilir.